Proces float
Najważniejszym elementem światowej produkcji szkła jest proces float
wynaleziony przez Sir Alastair'a Pilkington'a w roku 1952. Technologia
ta wykorzystywana jest przy produkcji szkła bezbarwnego, barwionego w
masie i powlekanego dla budownictwa, oraz bezbarwnego i barwionego w
masie dla przemysłu motoryzacyjnego. Proces, pierwotnie zdolny do
produkcji jedynie szkła o grubości 6 mm, obecnie pozwala na produkcję
szkła o grubości od 0,4 mm aż do 25 mm. Roztopione szkło, w temperaturze
około 1000°C, jest w sposób ciągły wylewane z pieca do płytkiej wanny
ze stopioną cyną. Stopione szkło płynie po cynie, rozpływa się na niej i
formuje poziom powierzchni.
Grubość jest kontrolowana poprzez ustalanie prędkości, przy
której krzepnąca szklana wstęga jest wyciągana z wanny float. Po
odprężeniu (kontrolowanym schładzaniu) powstaje szkło jako „polerowany
ogniowo" produkt z równoległymi do siebie powierzchniami
Na świecie znajduje się około 260 fabryk produkujących szkło
float, łącznie około 800.000 ton szkła tygodniowo. Koncern Pilkington
jest właścicielem 25 fabryk, a w pozostałych 10 ma swoje udziały.
Fabryka szkła float, która działa nieprzerwanie przez 11-15 lat,
produkuje około 6000 km szkła rocznie, o grubości od 0,4 mm do 25 mm i
szerokości do 3 metrów. Licencja na produkcję szkła float została
sprzedana do ponad 40 fabryk w 30 krajach. To pozwoliło firmie
Pilkington zarobić ponad 600 milionów funtów z opłat licencyjnych,
jednakże większoœć licencji jest nadal wypłacana.
Ilustracja procesu produkcji szkła float