Wiejskie siedlisko pomiędzy blokami – Służewski Dom Kultury

Inwestycja, zaprojektowana przez architektów z pracowni WWAA i 137kilo (obecnie 307 kilo) szybko stała się wizytówką dzielnicy. Autorzy projektu opisując swoją ideę podkreślali: „Projekt bazuje na założeniu, że architektura obiektu pełniącego tego typu funkcje ma ogromne znaczenie edukacyjne i kulturowe, kształtując świadomość m.in. estetyczną i ekologiczną”. 

Na kompleks składa się sześć jednopiętrowych drewnianych budynków rozdzielonych amfiteatrem. W kameralnych domkach mieszczą się jasne i przestronne pracownie (plastyczna, multimedialna, taneczna, fotograficzna) i klub literacki. W największym budynku znajduje się duża sala widowiskowo-kinowa, której tylna elewacja służy za ściankę wspinaczkową. Sielski klimat tworzą wybieg dla zwierząt, pszczele ule i edukacyjny ogródek warzywny. Całość dopełniają plac zabaw dla dzieci i mała elektrownia wiatrowa.

Otwarta przestrzeń

Minimalistyczny charakter kompleksu podkreślają naturalne, proste wykończenia ─ większość elewacji pokryta jest deskami z modrzewia syberyjskiego – oraz liczne przeszklenia. Szklane witryny zapewniają dopływ światła dziennego do pracowni i piękne widoki oraz sprawiają, że SDK idealnie wpisuje się w parkowy krajobraz Dolinki Służewieckiej. Przeszklone ściany szczytowe domków z jednej strony skierowane są na park, z drugiej na ulicę. Pozwalają osobom przechodzącym obok obserwować to, co dzieje się w środku, zaś uczestnikom zajęć otwierają widok na dziedziniec i zieleń służewskiego parku. W zamyśle projektantów dzięki takiemu rozwiązaniu „przestrzeń obiektu stała się niejako przestrzenią publiczną miasta, pozwalając na rozszerzenie jego działalności poza granice budynku”. 

Koncepcja budynków zatopionych w zieleni wymagała zastosowania odpowiednio dobranych materiałów. Wykorzystane na elewacjach bezbarwne szkło o jasnej barwie i wysokiej przepuszczalności światła zapewniło wysoką przejrzystość i neutralność przeszkleń. W szybach  zespolonych Pilkington Insulight™ Protect od strony zewnętrznej, ze względu na wielkość szyb i związane z tym wymagania (odporność na obciążenia statyczne, działanie silnego wiatru czy gradu), zastosowano hartowane szkło o grubości 8 mm, o podwyższonej wytrzymałości. Jako szkło wewnętrzne w szybie zespolonej wykorzystano szkło laminowane o grubości 8,4 mm, które w momencie uderzenia pozostaje nienaruszone lub rozpada się w sposób bezpieczny, obniżając ryzyko zranienia.

Projektując przeszklenia budynków Służewskiego Domu Kultury wzięto również pod uwagę zasady zrównoważonego budownictwa. Dzięki niskoemisyjnej powłoce szyby wewnętrznej szklane fasady mają wysoką izolacyjność cieplną. Współczynnik przenikania ciepła Ug wynoszący 1,1 W/m²K pomaga ograniczyć ilość energii zużywanej do ogrzewania pomieszczeń, co daje niższe koszty użytkowania obiektu oraz zmniejsza emisję dwutlenku węgla do atmosfery.  

Architektura na ludzką skalę

Przyjazna, kameralna przestrzeń, synteza kultury i ekologii, funkcjonalna i nowoczesna bryła umiejętne nawiązującą do tradycji i kultury miejsca to cechy, które wyróżniają SDK. Społeczny kontekst projektu i jego liczne lokalne odwołania docenili jurorzy Nagrody Architektonicznej tygodnika „Polityka” za rok 2013. Projekt wygrał z Muzeum Historii Żydów Polskich, budynkiem znacznie bardziej rozpoznawalnym. Jak pisał Piotr Sarzyński, prezentując wyniki głosowania, jurorzy docenili „architekturę tworzoną nie tylko na ludzką skalę, ale i służebną wobec naszych potrzeb. Być może nienadającą się na ikonę architektoniczną miasta, ale nieocenioną w codziennym użytkowaniu. Takimi walorami świetnie wpisuje się w najnowsze tendencje architektoniczno-urbanistyczne na świecie i w postulaty miejskich organizacji i aktywistów wzywających do budowy przestrzeni przyjaznych mieszkańcom”.