Proces float

Najważniejszym elementem światowej produkcji szkła jest proces float wynaleziony przez Sir Alastair'a Pilkington'a w roku 1952. Technologia ta wykorzystywana jest przy produkcji szkła bezbarwnego, barwionego w masie i powlekanego dla budownictwa, oraz bezbarwnego i barwionego w masie dla przemysłu motoryzacyjnego. Proces, pierwotnie zdolny do produkcji jedynie szkła o grubości 6 mm, obecnie pozwala na produkcję szkła o grubości od 0,4 mm aż do 25 mm. Roztopione szkło, w temperaturze około 1000°C, jest w sposób ciągły wylewane z pieca do płytkiej wanny ze stopioną cyną. Stopione szkło płynie po cynie, rozpływa się na niej i formuje poziom powierzchni.

Grubość jest kontrolowana poprzez ustalanie prędkości, przy której krzepnąca szklana wstęga jest wyciągana z wanny float. Po odprężeniu (kontrolowanym schładzaniu) powstaje szkło jako „polerowany ogniowo" produkt z równoległymi do siebie powierzchniami

Na świecie znajduje się około 260 fabryk produkujących szkło float, łącznie około 800.000 ton szkła tygodniowo. Koncern Pilkington jest właścicielem 25 fabryk, a w pozostałych 10 ma swoje udziały.

Fabryka szkła float, która działa nieprzerwanie przez 11-15 lat, produkuje około 6000 km szkła rocznie, o grubości od 0,4 mm do 25 mm i szerokości do 3 metrów. Licencja na produkcję szkła float została sprzedana do ponad 40 fabryk w 30 krajach. To pozwoliło firmie Pilkington zarobić ponad 600 milionów funtów z opłat licencyjnych, jednakże większoœć licencji jest nadal wypłacana.

Ilustracja procesu produkcji szkła float